Hayallerim mi Yoksa İnsanları Kurtarmak Mı?(başlık arıyorum)

1.Bölüm
Şu an elimdeki poğaçalarla eve doğru yürüyorum.Mevsimlerden yaz olmasına rağmen hava biraz soğuk.Annem evde kahvaltı hazırlıyor.Babam ise dün akşam önemli bir işi çıktı aniden Paris’e gitti.Babam işleri nedeniyle çok sık seyahat yapar.Annem de çalıştığı için sadece hafta sonu birlikte oluruz.Bu gün hafta sonu ve saat 10.30.Kahvaltımı ettikten sonra piyano kursum var.Müzik benim her şeyim ilerde hep bir piyanist olmayı hayal ediyorum.Yolda arada bir kendi kendimi piyanoyla çalacağım şarkıyı mırıldanıp duruyordum ki birden muz kabuğuna basıp yere oturu verdim.Yanımdan geçen bir genç sanırım benim yaşlarımda beni görünce yerden kaldırdı ve:
-Dikkatli olmalısınız.Ben:
-Teşekkür ederim yanlışlıkla muz kabuğuna mastım ve yere düştü sonra muz kabuğunu yerden aldı ve yanındaki çöp kovasına attı.Genç:
-Demin mırıldandığınız şarkıyı neren biliyorsunuz?Genellikle piyanistler söyler.Ben:
-Piyano çaldığım için biliyorum birden önümde bir kız çocuğu oynarken yere düştü.Ben onu kaldırdım.Bacağı sıyrılmıştı.Küçük kızın bacağını elleyince birden bacağının sıyrılmış yeri yok oldu.Küçük kız:
-Teşekkür ederim.Ben:
-Bir daha ki sefere koşmadan oyna dedim.Çocuk biraz sonra gitti.Genç içinden:
-Bu o..Gencin yanına gittim.Ben:
-İsminiz nedir?Genç:
-Saewld peki siz?Ben:
-Sara.Saatime baktım annem kahvaltıyı çoktan hazırlamıştır diye aklımdan geçirdim.Sonra devam ettim:
-Sizinle tekrardan göreceğime inanıyorum dedim ve koşamaya başladım arkamdan genç:
-Hiç şüphen olmasın Sara.
NOT:Tanıştığı gen erkektir.
Sizi fazla sıkmak istemiyorum bir de bu yazdığım hikayeyi sadece bu siteye koyuyorum. Yorumlarınızı bekliyorum 2.Bölüm biraz sonra Razz

2.BÖLÜM
Eve geldim hemen ayakkabılarımı çıkarıp terliklerimi giydim.poğaçaları mutfağa götürdüm.Annem benim geldiğimi görünce:
-Kızım nerdeydin?Ben:
-Biraz oyalandım anne.Anne:
-Neyse seni bırakıyım bende sonra biraz alışveriş yaparım.Evde bir şey kalmamış.Ben:
-İyi tamam dedim ve kahvaltıyı yapıp hemen dışarı çıktık.Annem beni kursa bıraktı.kurs çıkışında kapının önünde Saewld’i gördüm.İçimden:
-Galiba birisini bekliyor gözükmeden gidiyim belki Meraba desem rahatsız olur dedi ve tam gözükmende çıkıyordu ki Saewld:
-Nereye?Ben Saewld’e döndüm ve gülemeye başladım.Sakinleştikten sonra:
-Eve gidiyorum.Saewld:
-Gel seni bir yere götüreyim.Ben somurttum çünkü gezmeyi fazla sevmiyordum.Ben:
-Yok eve gitmeliyim annem merak eder.Hem hiç canım bir yere gitmek istemiyor.Saewld:
-sen açık açık gezmeyi sevmiyorum desen de olurdu.Ben nasıl içimi okudu dedim kendi kendime.Tabi bu arada Saewld beni kolumdan zorla tuta tuta arabasına oturtmuştu.Ben pencereden dışarı bakmaya başladım bu arada da Saewld’e sorular soruyordum.Ben:
-Yalnız mı yaşıyorsun?Kaç yaşındasın?Nereye gidiyoruz?Kursumu nerden öğrendin?Gibi bazı sorular sordum.Ama Saewld araba sürdüğü için hiç birine cevap vermedi çünkü konsantresi bozuluyor herhalde sonrada sustum ve yine piyanoyu çalarken söylediğim müziği mırıldanmaya başladım.En sonunda bir parkın önünde durduk.Arabadan indim bu parkı biliyordum çoğu kez yaz konserleri verildiğinde genellikle burada verilirdi.Benim bir an gözümü geçen sene hiç görmediğim bir şey gördüm.İlerde çok aydınlık ve insanın içini ferahlatan bir ev vardı.Ben ilk evi gördüğümde gözümün önüne ağlayan bana benzeyen bir küçük kız geldi.Sonra da kendi kendime:
-Uff beynim kazan gibi olursa olacağı budur işte dedim ve Saewld’in arkasından yürümeye başladım.Biraz sonra ileride 2 kişi gözüktü.Saewld:
-Sara bu arkadaşım La Reina. Yanındaki de Hernando.Benim aklım o evde olduğu için turumu biraz geç anlamıştım hemen:
-Meraba ben Sara.Tanıştığıma memnun oldum.La Reina:
-Sara’nın prenses demek olduğunu biliyor muydun?Ben ilk biraz şaşırdım çünkü isminin anlamını bilen çok az sayıda insan vardı.Sonra ben:
-İsmimin anlamının tabiî ki de biliyorum.La Reina:
-Adını kim koymuş?Ben bu sefer sabırlı olmayı çalıştım ve:
-Adımı dedem koymuş.La Reina:
-Annenin mi yoksa babanın bası mı?Ben:
-Adımı babamın babası koydu dedim ve birden aniden yüzünü arkama çevirdim orda uzaktan bir oğlan çocuğu beni izliyordu.Ben tatlı ses tonuyla:
-Hey sen orda ki çocuk buraya gelebilir misin?Çocuk yavaşça benim yanıma geldi yere eğildim ve çocuğun başını okşadım sonrada:
-Niçin bizi izliyordun?Çocuk:
-Prenses…
Çok kısa ama olsun 3.bölümüde belki bugün koyarım ama lütfen okuduysanız yorum yazın çünük nasıl olduğunu merak ediyorum.

Süpersin Usagi_Maron.

Arkadaşlar bu tip ve benzeri kendiniz yazdığınız hikayeleri kağıda çizimini dökmek istiyorum tabi isterseniz. Bizim de bir hikayemiz olsun olsun diye düşünüyorum.

Siz ne dersiniz???

Bnece iyi fikir ama teklif eden sen olduğun için sne çiz benim çizimlerim çok güzeldir fakat hikaye video ödvelerden filan resim çizmeye vakit kalmaz. Bu orada varya ben bunu bugğn yazdım ve hemen buraya gönderdim.Aslında eskiden bir siteye giriyordum orda 6.sezonu vermiştim bilgisayar çöktü sonra geri hallettik nesye.Sitede kapandığı içni şimdi 6.sezonu bulamıyorum ama o kadar uğaraşmıştım hemde final bölümüne 2 bölüm kalmıştı Crying or Very sad

O kadar çok üzüldüm ki neyse artık devamını yazıyorum.Başka okuyan yok mu??

BU arad başlık arıyorum başlıkla ilgili önerileriniz varsa söyleyin bende içlerinden en hikayeye uygununu seçerim.Ama yok başlık iyi derseniz değiştirmem.

Benimde çizimim iyidir istersen birlikte yapalım.
Senini okulun varsa benim için sorun değil ben sana ayak uydururum çünkü benim okul bitti.
Elimden gelenin en iyisin yaparım.
Başka da yardım etmek istedyen veya hikaye yazmak isteyen varsa lütfen buraya yazalım
Bu arada Usagi_Maron ben senin msn adresini isteyecektim ama Ö.M hakkım gitmiş.
Benim msn profilimde var istersen beni ekle.

Bişey daha başlığın hayaller mi kısmını sevdim de insanları kurtarmak mı biraz tuhaf geldi bana (Sakın yanlış anlama).

Biliyorum zaten bu yüzden başlık arıyorum önerin var mı?

Ben bunu bitirirsem elimde bir hikaye daha var final bölümünü yazmak kaldı saadece ama 6-7 bölümlük biraz az ama olsun bunlardan daha uzun.Belki sonra onu da yaparız.Ama benim çıkmam lazım yarın snei eklerim.Merak etme.

Ya hayallerimin peşinden gideceğim, yada sevdiklerimden vaz geçeceğim
Biraz değil epey bi uzun oldu ama aklıma bu geldi Razz

Tmm (Arka arkaya oldu biliyorum affedin)

3.BÖLÜM
Birden ne diyeceğimi bilemedim çünkü bunu ilk defa birisi bana söylüyordu.Çocuğun başını okşamaya devam ettim ve okşarken de:
-Seni görüyorum dünden beri beni takip ediyorsun.Niçin?Çocuk:
-Sen Işık Krallığın Prensesisin değil mi?Bir an düşündüm çocuğun gözlerine baktım.Gözlerinde o kadar gerçekçi bir bakış vardı ki ona şunu söyledim:
-Her çocuk prens veya prensestir.Ben prensessem sen de prensindir dedi ve çocuğun avucuna ucunda güneş gibi gözüken kolyemi ona verdim.aslında kolyenin ucundaki bir ışıktı.yani hiç olmazsa ben öyle sanıyordum.Sonra çocuğun kulağına fısıldadım:
-Her ışığın olduğu yerde bir umut vardır dedim ve La Reina’ya döndüm:
-ben gerçek bir prenses olsam bile hayallerimi bırakmazım dedim ve ilerideki gölün kenarına gittim.Ayaklarımı gölün kenarına soktum ve birden suyun rengi altın sarısına dönüştü bunu gören La Reina,Saewld,çocuk ve Hermando’nun göz bebekleri büyüdü.Birden bayıldım ve gözlerimi açınca kendimi evde buldum.Biraz rahatladım.Üstümde siyah beyaz çiçek desenli pijamalarım vardı.Terliklerimi giymeden aşağı indim koridorun yerleri mermer olduğu için ayaklarım çok üşüdü.Evde kimsecikler yoktu.Pencerenin yanına gittim.Dışarıya baktım hava kararmıştı.Mutfağa gittim.Kendime buzdolabını açtım ve bir şeyler atıştırttıktan sonra üstümü giyindim.Saçlarımı her zamanki gibi ördüm (saçlarını ölünce kalçasına kadar geliyor).Sonrada dışarı çıktım.Saat 7 civarıydı .Fazla geç olmadığı için sokaklarda dolaşmaya başladım.Yaya yolundan geçerken şunları düşünüyordum:
-Acaba ne zaman geldim?Hem Saewld,Hernando,La Reina ve çocuk nerdedirler?Ayaklarımı göre sokunca niçin bayıldım? Diye dalmış düşünürken birden araba önüme çıktı birden birisi beni tutup çekti ve kurtardı.Kimin kurtardığına gelince.Beni kurtaran 20-25 arası bir oğlandı.Omzuna kadar inen siyah saçları vardı.ve keskin açık mavi gözleriyle beni çok etkilemişti.Fakat onu hiç daha önce görmemiştim.Oğlan:
-İyi misiniz?Birden tam “iyiyim” diyecekken beni durmadan izleyen çocuğu gördüm.Bana bakıyordu onu gördüğümü fark edince kaçmaya başladı.Bende onun arkasından koşmaya başladı.En sonunda bir parkta yorulup durdu.Çocuğa yetişmiştim.Çocuğa:
-Neden benden kaçıyordun?Çocuk:
-Bilmem ben öyle baktığınızı görünce…Ben etrafıma bakındım ve bir market gördüm.Sonra da çocuğa dedim ki:
-Beni burada bekle dedim ve markette 2 pet şişede su alıp döndüm.Birisini çocuğa birinse de kendim içtim.Bayağı fazla koştuğumuzdan hem nefessiz kaldık hem de çok susamıştık.Ben:
-İsmini hala söylemedin.Çocuk:
-Amado majesteleri.Ben alaycı bir ses tonuyla:
-Bu “majesteleri” hitabını herkese söyler misin?Amado:
-Hayır efendim.Ben:
- O zaman bana da Sara de.Çocuk
-Ama…Ben bu sefer ciddi bir tonla:
-Aması filan yok.sonra ilerde biraz önce beni kurtaran çocuğu gördüm.Amando’ya çaktırmadan:
-Amando beni izlemeden doğru evine gidiyorsun yoksa bir dahaki sefere seninle konuşmam.Amando itiraz etmeden:
-peki dedi ve parkın öbür kapısından çıkarak uzaklaştı
Not:Karakter tanıtımı kadro tam olunca göndericeğim.

4.BÖLÜM
Ben biraz önce beni kurtaran oğlanın yanına gittim.Ama bir de baktım ki oğlanın boynunda benim kolyemin aynısı var.Çok şaşırdım gitmeyi kestim ve yanımdaki banka oturdum.Bu kolyenin aynısından nasıl onda olurdu?Bana bunu dedem özel olarak yaptırmıştı.Aman dedim dedemin doğdum da taktığı şeyi yani yaklaşık 18 sene önce taktığı kolyenin şu ana kadar bilmem kaç tanesi takılmıştır dedim ve geri oğlana doğru yürümeye başladım.Yanına geldiğimde oğlan:
-Günlüğünüzü düşürmüşsünüz.Ben hemen çantama baktım.Gerçektende her zaman çantamda taşıdığım günlük yoktu.herhalde biraz önce düşürdüm dedim ve oğlanın elindeki günlüğe baktım.Günlüğümün kabı sarı renkti ve üstünde de mor büyük bir kelebek olması lazımdı.Ve tamda günlüğüm böyleydi.Sonra:
-Çok teşekkür ederim getirmeseniz akşam arayacaktım.Oğlan:
-Rica ederim dedi ve günlüğü bana uzattı.Günlüğü aldım ve çantama koydum.
6 Ay Sonra…
Kış gelmişti.Hava çok soğuktu.Şu anda dışarıda kar yağıyor ben ise elimde sıcak çikolatayla mutfaktaki pencereden dışarıdaki karı izliyorum.6 aydır Saewld,La Reina,Hernando ve Amado ile geziyorum.Ama o günden sonra o çocuğu hiç görmedim.Aslında kim olduğunu hala daha çok merak ediyorum.Kış geldiğinden beri doğru düzgün dışarı da çıkamamıştım.bugün doğru dürüst dışarı çıkıp gezmeye kararlıydım.Yeni yılda yaklaşıyordu.Uzun siyah çizmelerimi giydim.Ve siyah montumu da giyip evden çıktım.Sokakta gidiyordum ki birden 6 ay önce gördüğüm adamın kavga ettiğini gördüm.Biraz uzaktan durup izledim çünkü ne olacağını merak ediyordum.Kavga ettiği 3 çocuk her tarafı yaralanıncaya kadar dövdüler.Aslında gidip “yapmayın” demeyi çok istiyordum ama tek başına bir kız ne yapabilir ki?3 tane çocuk(çocuk filan değiller aslında o oğlan kadarlar) biraz sonra oğlanı bırakıp kaçtılar.Bende oğlanı aldığım gibi taksiye zar zorla bindirerek eve götürdüm.Annem eve geldiğimde yanımda her tarafı yara bir adam görünce çok endişendi.Hemen oğlanı odamdaki yatağa yatırdık.Annem pansuman malzemelerini bulmak için aşağı gitti.Oğlan kendine gelmişti:
-Nerdeyim ben?Ben kısık bir ses tonuyla :
-Şuu sessiz ol şimdi bir şey yapacağım ama kimseye bahsetmek yok.Oğlan cılız bir ses tonuyla:
-ne?Ben elimi yara olan yerele dokundurdum ve bütün yaralar geçti.Oğlan birden canlanmıştı:
-Nasıl yaptın??Yukarıdaki anneme seslendim:
-Anne tamam ben hallettim.Burada pansuman malzemesi varmış.Annem yukarıdan bağırarak:
-Sara beni biraz önce hastaneden aradılar acil bir ameliyat varmış hemen oraya gitmem lazım.Ben homurdandım:
-Bir akşamda işin çıkmazsa şaşacağım. Annem söylediklerimi duymuştu:
-Aşk olsun Sara.Her akşam evdeyim.Ben:
-Tabi ne demezsin anne!Annem aşağıya inmiş bana bakıyordur.Ben :
-Anne hatırlamadığına gerçekten çok şaşıyorum.Annem:
-Neyi?Sara:
-Sözde bir tanecik kızının doğum gününü!Annem:
-Ah doğru bugün senin doğum günündün değil mi?Birden telefon çaldı.Bende hemen sehpanın üstündeki telefonu aldım.Telefonu açtığımda büyük bir çığlık attım.Annemde yanıma geldi ve ne oldu kimisinden hareket yaptı.Bende 1 dakika hareketi yaptım.Dedem telefonda:
-İyi ki doğdun prenses. Ben:
-Dede doğum günüm olduğumu nasıl hatırladın?Dedem kahkaha atarak:
-Dedeler bilir?Ben mutlulukla:
-Nasılsın dedeciğim?Rusya güzel mi?Dedem:
-Çok güzel prenses.Biraz daha büyü seninle geliriz Rusya’ya.Ben :
-Neden olmasın.Dedem:
-Neyse prenses anneni babanı öptüm fazla tutmayım dedi ve ben bir şey söylemeden kapattı.Annem montunu giymiş çıkıyordu.Ben:
-Dedem bile hatırladı dedim surat asarak.Annem yanaklarımdan öptü ve:
-19. yaş günün kutlu olsun.Hoşçakal dedi ve evden çıktı.Ben içeri geldim ve koltuğun bir köşesine oturdum.Sonrada:
-Üzgünüm aile için sorunlarını size yansıttım.Oğlan:
-bir şey sorabilir miyim?Ben:
-Elbette.Oğlan:
-Her zaman böyle misiniz?Ben biraz durgunlaştım:
-Biz her zaman böyleyiz.Annemin hep akşamları ameliyatı çıkar.Babam da işadamı olduğu için ben genellikle yalnız evde kalırım.Oğlan:
-Kardeşin var mı?Ben:
-Tek çocuğum.Adın ne?Oğlan:
-Macario.Senin?Ben:
-Sara.
-Seni daha önce görmüştüm.Sara:
-Evet hayatımı kurtarmıştınız.Macario:
- O zaman ödeştik.Artık benim gitmem lazım.Macario tam kapıyı kapatıp gidecekti kolundan tuttum:
-Lütfen büyü yaptığımı kimseye söylemeyin.Yoksa bir daha yapamayabilirim

Vayy Usagi_Maron döktürüyorsun Wink

Şu an yazıyorum yarın dershane çıkışnda koyacağım. Razz

Ama kimse yorum yazmıyor.Saçma sapan mı yoksa güzel mi ben onu merka ediyorum.Lütfen okuyanlar kısa biel olsa 1 kelime bir şeyler yazsınlar.Çünük kötü gidiyorsam hemen bitireceğim. Neutral

Kız gerçekten çok güzel çok beğendim, hem zaten daha hikayenin başındasın bitirme sakın.

çok hoş olmuş.ilginç bir hikaye.devamını merakla bekliyorum

Bn yorum yazardım daha yeni gördüm.SÜPER OLMUŞ Sakın yazmaktan vazgeçme bnde iyi hikaye yazarım(ama en iyi şiir yazarım)ÇOKİYİSİN!!Bnce hep böyle devam et...

Usagi_Maron güzel gidio
gusbel_sitav güzel fikir hayata geçerse okuruz

Basketball

Ben çizmeye başlamak istiyorum ama eser Usagi_Maron'un, o da bana evet çizebilirsin demedi. O'nun onayını bekliyorum...

çok güzel Usagi_Maron böyle devem et Wink